Ülkər Ucqar. Yar

-

YAR

Yıxılar bu duvar.

Dağılar bu tufaq.

Öksüz qalar çatmaqaş qızlarım

və bircə quzum.

Əllərin ovutdu

gözümdə yaşı,

köksümdə çalxalanan qan çanağını

və əllərimdə gizildəyən,

üzülmək həvəslərini!

Arxamda

yaram

qaldı ancaq!

və ağırlaşdı gündən-günə.

Arxamda yaram

sənin möcüzə‌lərinə inanmadı heç.

Yara deyiləm deyib yük kimi çatıldı arxama.

Yük kimi mən də çəkdim onu.

möcüzə dediyim qondarma bir söz bəlkə

və yara dediym bilə.

Yıxılar bu duvar.

Dağılar bu tufaq.

Mən yorğunam

artıq!

Təkimə iki nəfərin yerinə sevdim.

Təkimə buraxdım təkimi hətta.

Mən təkimə savaşıb yenildim.

Təkimə, yardım arxamı!

və yorğun-arğın yetişdim sənə:

«Yar» dedikləri siz deyilsiz

gözləri gözlərimə bənzəyən heykəl?

«Yar» dedikləri siz deyilsiz

uzaq yollardan gələ‌cək atlı?

«Yar» dedikləri siz...

Belə mən yorğunam «yar»!

Olursa,

bu dirəkləri neçə an da

Sən saxla !